استایل گرانج چیست و چه تاثیری بر مد دارد ؟
استایل گرانج مفهوم عمیقی از شلختگی را در خودش دارد و برای داشتن استایل گرانچ، نیازی نیست که از لباس های مرتب و اتو کشیده و خوش سایز و فیت بدن استفاده کنید بلکه می توانید با توجه به سلیقه شخصی خود در پوشش تان هر لباس و اکسسوری را با یکدیگر ست کنید.
تاثیر گرانج بر مد
اصطلاح “گرانج” برای تعریف یک لحظه خاص در موسیقی و مد قرن بیستم استفاده می شود. گرانج که از شمال غربی ایالات متحده در دهه 1980 سرچشمه می گرفت. در حالی که موسیقی و سبک گرانج توسط جوانان زیادی جذب شد، وضعیت آن به عنوان یک خرده فرهنگ خودآگاه قابل بحث است.
افرادی که به موسیقی گرانج گوش می دادند، مانند پانک ها یا هیپی ها، خود را «گرانجر» نمی دانستند. با این حال، مانند این خرده فرهنگ ها، گرانج توسط صنایع موسیقی و مد از طریق تبلیغ آن توسط رسانه ها به اشتراک گذاشته شد.
موسیقی گرانج
کلمه “گرانج” به سال 1972 برمی گردد، اما تا زمان تولد صدای سیاتل، ترکیبی از هوی متال، پانک و راک اند رول قدیمی، در اواخر دهه 1980 وارد اصطلاحات رایج نشد. بسیاری از نوازندگان مرتبط با گرانج، قرار گرفتن در معرض گروه های پانک اولیه را یکی از مهم ترین تأثیرات آن ها می دانند.
زمینه فرهنگی استایل گرانج
جنبش های جوانان اغلب مرتبط و در مقایسه با گرانج – هیپی و پانک – هم توسط موسیقی و هم سیاست هدایت می شدند. پانک ها و هیپی ها از موسیقی و مد برای بیان اظهارات قوی در مورد جهان استفاده می کردند و اغلب به دلیل این مولفه سیاسی از آنها به عنوان “جنبش” یاد می شود.
در حالی که جوانان دهه 1980 سیاتل از سیاست آگاه بودند، گرانج بیشتر از طریق ابراز وجود – غم و اندوه، افسون زدگی، عدم ارتباط، تنهایی، ناامیدی – و شاید یک حرکت ناخواسته بود. به نظر نمی رسد یک هدف گرانج مشترک، مانند “بی نظمی” پانک یا “صلح و آرامش” هیپی ها وجود داشته باشد.
مد گرانج
اگر موضع ضد مد و استایل پانک را بتوان به عنوان “علیه مد” تعبیر کرد، پس موضع گرانج را می توان به عنوان “غیر مد” در نظر گرفت. جوانان گرانج که از هیپی ها متولد شده اند و با پانک بزرگ شده اند، این مولفه ها را از طریق زیبایی شناسی پس از هیپی، پست پانک و ساحل غربی خود تفسیر کردند. گرانج اساساً ظاهری شلخته، بی فکر و ناهماهنگ، اما با لبه بود.
اقلام نمادین برای مردان و زنان عبارتند از: شلوار جین پاره و پژمرده، پیراهن های فلانل یا پندلتون های پشمی که روی تی شرت های کثیف با آرم های قدیمی و چکمه های مشکی سبک رزمی مانند دکتر مارتینز قرار گرفته بودند. از آنجایی که دمای هوا در سیاتل می تواند در همان روز 20 درجه تغییر کند، داشتن یک پیراهن دکمه دار پشمی آستین بلند که می تواند به راحتی جدا شود و به کمر بسته شود، راحت است. سبک پیراهن های فلانل چهارخانه و آوندهای پشمی منطقه ای است.
فلسفه ضد ماتریالیستی کم هزینه ای که رکود اقتصادی به وجود آورد، خرید از فروشگاه های دستفروشی و فروشگاه های مازاد ارتش را رایج کرد و عناصر مختلفی را به فرهنگ لغت گرانج اضافه کرد، از جمله موهای نامرتب، لباس های زیر بلند که زیر شلوارک پوشیده می شوند (در مخالفت با موارد قابل تغییر). آب و هوا)، و شلوار باری. یافته های موجود در فروشگاه های دست فروشی، مانند لباس های قدیمی با طرح های گل دار و لباس خواب های عروسکی، با ژاکت های بزرگ و ژاکت های پشمی پوشیده می شدند. گرانج در شدیدترین حالت خود لباس می پوشید و لباس پوشیدن معمولی و راحت را به سطحی کاملاً جدید می برد.
تأثیر فرهنگ پاپ بر گرانج دهه 90
یکی از بزرگترین تاثیرات بر مد گرانج، ستاره راک کورت کوبین، خواننده اصلی گروه بسیار موفق نیروانا بود. باور عمومی بر این است که کوبین هسته اصلی جنبش گرانج و پدیده تأثیر صحنه گرانج را نشان می دهد. استایل کوبین ترکیبی از مد مردانه و زنانه بود، و «ظاهر او در فروشگاه های دستفروشی سیاتل طیفی از لباس کار مردانه چوب بری و لباس های زنانه دهه 40 تا 70 را در بر می گرفت». ظاهر آن شامل لباس های بارت، تیارا، جوراب شلواری پاره شده و لباس های یقه دار پیتر پن بود. مروارید جم با ژاکت های چرمی، ژاکت های مخملی، کت، شلوارک، شلوار جین پاره شده و کت های اسنپ خود را در صحنه مد گرانج نشان داد.
مد مردانه استایل گرانج :
مد/سبک گرانج تحت تأثیر لباس های ژولیده و آندروژنی در فروشگاه های دستفروشی قرار گرفته بود ، که با گشادی مشخص می شد که بر ظاهر بدن تأکید نمی کرد. مردان تی شرت های دست دوم یا کهنه با شعار، آرم گروه و غیره می پوشند. یک پیراهن چهارخانه ممکن است همراه با شلوار جین پاره یا ژولیده باشد. چکمه های مشکی سبک رزمی، مانند Doc Martens، این مجموعه را کامل می کند. در سال 1992، نیویورک تایمز نوشت: “این چیز ارزان است، بادوام است، و به نوعی بی انتها است. در مورد مدل مو، گیتار، آقایان از کرت کوبین پیروی می کنند.
مد زنانه استایل گرانج :
در دهه 1990، لباس پوشیدن یک هنجار قابل قبول بود. برای کفش ها، زنان شروع به پوشیدن چکمه های رزمی ضخیم و دکتر مارتینز کردند. آن ها معمولاً لباس های اسلیپ با پارچه های فلانل، فلانل و شلوار جین پاره و چهارخانه می پوشیدند. شلوار جین پاره پاره محبوب بود. این لباس با جواهرات ساده مانند چوکر و گوشواره حلقه ای و رژ لب تیره و پر رنگ ست می شد. شلوار جین دمپا گشاد، از دهه 1970 دوباره در سال 1995 به همراه تی شرت عروسکی محبوب شد. هنگامی که فلانل ها را می پوشیدند، آنها را بزرگ می کردند و هنگامی که برای پوشیدن آنها خیلی گرم می شد، آنها را به دور کمر می بستند. مدل موهای نیمه باز و بسته و موهای نامرتب بود که این تصور را ایجاد می کرد که هیچ کاری برای آن انجام نشده است.
طراح استایل و مد گرانج :
زمانی که گرانج در اوایل دهه 1990 تبدیل به یک روند محبوب شد، مارک جیکوبز طراح مد، اولین طراح بود که گرانج را به پلتفرم لوکس آورد. در سال 1993، جیکوبز به عنوان مدیر خلاق طراحی زنان در پری الیس، مجموعه ای بهاری را معرفی کرد که از گرانج الهام گرفته شده بود. این مجموعه شامل برخی از اقلام نمادین گرانج مانند پیراهن های فلانل، لباس های مادربزرگ چاپ شده، چکمه های دکتر مارتنز، و کلاه های جمجمه بافتنی بود.
گرانج در دهه 2010
طبق یک مقاله تودی در سال 2013، دهه 1990 پس از هفته مد نیویورک (NYFW) زمانی که طراحان تفاسیر خود را از شیک بوهو شیک اوایل دهه 1990 سیاتل به اشتراک گذاشتند، بازگشتی دوباره پیدا کرد. این امر منجر به ظهور مد گرانج در مراکز خرید و ظاهری الهام گرفته از گرانج از مدرسه شد.
در سال 2013، ایو سن لوران و دریس ون نوتن در تلاش بودند تا گرانج را به باند فرودگاه بازگردانند و دوباره آن را به یک روند تبدیل کردند. مجموعه ایو سن لورن جوان تر و شبیه لباس های خیابانی بود، در حالی که مجموعه دریس ون نوتن بالغ تر و رسمی تر بود. با این حال، این مجموعه ها یک مجموعه آماده برای پوشیدن بودند.
هر دوی آنها از برخی ویژگی های گرانج پاک نشدنی مانند طرح های چهارخانه و گلدار، ژاکت کش باف پشمی شلخته، لباس اسلیپ و سیلوئت بزرگ استفاده کردند. در اوایل سال 2021، گرانج به عنوان سبکی شناخته شد که به طور گسترده توسط نوجوانان و جوانان استفاده می شد. آنها اکثر لباس های مشکی را با کفش های کتانی یا چکمه می پوشند.
